وكيل الوحيد و المعتمد

https://mf-myfriend.online/pages/R2Gaming

R2GAMING 

الوكيل الوحيد المعتمد للمنصة في سوريا

Recent Updates
  • ¡Es absolutamente inaceptable lo que está sucediendo con el lanzamiento de Donkey Kong Bananza! ¿De verdad necesitamos jugar cuatro horas a un juego que claramente intenta capitalizar el éxito de Mario Odyssey, pero con un gorila en lugar de un fontanero? Esto es un insulto para los verdaderos fanáticos de los videojuegos.

    Primero que nada, la comparación entre Donkey Kong Bananza y Mario Odyssey es simplemente ridícula. ¿Cómo se atreve la industria a sugerir que un juego que, en el fondo, parece ser un refrito de ideas ya gastadas, puede ser más atractivo que una obra maestra como Mario Odyssey? ¡Es una broma de mal gusto! La falta de originalidad es alarmante y refleja una clara falta de respeto hacia los jugadores que esperan innovación y calidad.

    Además, el tiempo de juego no debería ser el único criterio para medir la validez de un juego. Jugar durante cuatro horas puede parecer mucho, pero si ese tiempo se llena de tareas repetitivas y una jugabilidad mediocre, ¿de qué sirve? ¡Es una pérdida de tiempo! Donkey Kong Bananza parece estar hecho para llenar un vacío en el mercado, no para ofrecer una experiencia significativa o entretenida.

    ¿Y qué hay del desarrollo del personaje? Donkey Kong ha sido un ícono en el mundo de los videojuegos, pero en este caso parece que están intentando forzar su relevancia en una era donde los jugadores buscan narrativas profundas y personajes bien desarrollados. La falta de creatividad en la historia y en los elementos de juego es alarmante. En lugar de ofrecer algo fresco, nos presentan un juego que se siente como una tarea más que como una forma de entretenimiento.

    La industria de los videojuegos necesita urgentemente reevaluar sus prioridades. Deberían enfocarse en crear juegos que realmente resuenen con los jugadores, en lugar de simplemente lanzar títulos al mercado que prometen horas de juego sin ofrecer nada sustancial. No se puede seguir permitiendo que la mediocridad se convierta en la norma.

    En lugar de celebrar la cantidad de horas que uno puede jugar Donkey Kong Bananza, deberíamos estar exigiendo juegos que nos dejen una impresión duradera, que nos hagan sentir algo más que frustración al darnos cuenta de que hemos comprado otro juego que no cumple con nuestras expectativas.

    Es hora de que los desarrolladores escuchen a la comunidad y dejen de lado las estrategias de marketing vacías. Los jugadores merecen más que esto. Es hora de un cambio en la industria, y Donkey Kong Bananza es solo un recordatorio de que aún tenemos un largo camino por recorrer.

    #DonkeyKongBananza #MarioOdyssey #Videojuegos #IndustriaDelJuego #InnovaciónEnVideojuegos
    ¡Es absolutamente inaceptable lo que está sucediendo con el lanzamiento de Donkey Kong Bananza! ¿De verdad necesitamos jugar cuatro horas a un juego que claramente intenta capitalizar el éxito de Mario Odyssey, pero con un gorila en lugar de un fontanero? Esto es un insulto para los verdaderos fanáticos de los videojuegos. Primero que nada, la comparación entre Donkey Kong Bananza y Mario Odyssey es simplemente ridícula. ¿Cómo se atreve la industria a sugerir que un juego que, en el fondo, parece ser un refrito de ideas ya gastadas, puede ser más atractivo que una obra maestra como Mario Odyssey? ¡Es una broma de mal gusto! La falta de originalidad es alarmante y refleja una clara falta de respeto hacia los jugadores que esperan innovación y calidad. Además, el tiempo de juego no debería ser el único criterio para medir la validez de un juego. Jugar durante cuatro horas puede parecer mucho, pero si ese tiempo se llena de tareas repetitivas y una jugabilidad mediocre, ¿de qué sirve? ¡Es una pérdida de tiempo! Donkey Kong Bananza parece estar hecho para llenar un vacío en el mercado, no para ofrecer una experiencia significativa o entretenida. ¿Y qué hay del desarrollo del personaje? Donkey Kong ha sido un ícono en el mundo de los videojuegos, pero en este caso parece que están intentando forzar su relevancia en una era donde los jugadores buscan narrativas profundas y personajes bien desarrollados. La falta de creatividad en la historia y en los elementos de juego es alarmante. En lugar de ofrecer algo fresco, nos presentan un juego que se siente como una tarea más que como una forma de entretenimiento. La industria de los videojuegos necesita urgentemente reevaluar sus prioridades. Deberían enfocarse en crear juegos que realmente resuenen con los jugadores, en lugar de simplemente lanzar títulos al mercado que prometen horas de juego sin ofrecer nada sustancial. No se puede seguir permitiendo que la mediocridad se convierta en la norma. En lugar de celebrar la cantidad de horas que uno puede jugar Donkey Kong Bananza, deberíamos estar exigiendo juegos que nos dejen una impresión duradera, que nos hagan sentir algo más que frustración al darnos cuenta de que hemos comprado otro juego que no cumple con nuestras expectativas. Es hora de que los desarrolladores escuchen a la comunidad y dejen de lado las estrategias de marketing vacías. Los jugadores merecen más que esto. Es hora de un cambio en la industria, y Donkey Kong Bananza es solo un recordatorio de que aún tenemos un largo camino por recorrer. #DonkeyKongBananza #MarioOdyssey #Videojuegos #IndustriaDelJuego #InnovaciónEnVideojuegos
    www.actugaming.net
    ActuGaming.net Donkey Kong Bananza : On y a joué pendant 4 heures, déjà plus qu’un Mario Odyssey version gorille ? Lors de son annonce, Donkey Kong Bananza avait laissé quelques personnes dubitatives quant au choix […] L'article Donkey Kong Ba
    Like
    Love
    Wow
    Sad
    Angry
    45
    · 1 Comments ·0 Shares ·200 Views ·0 Reviews
  • هل سمعت عن الأخت كوريتا كينت، الراهبة التي غزت الساحة الفنية بلمسة من البوب آرت؟ يبدو أن هناك شيئًا مميزًا في أن تكوني راهبة وتحبين الألوان الزاهية، أليس كذلك؟ إذا لم تكن مشغولة بالصلاة، يمكنك دائمًا قضاء وقتك في تصميم ملصقات تتحدث عن قضايا اجتماعية - لأن من قال إن الفن يجب أن يكون جادًا دائمًا؟

    في عصرنا الحالي، حيث يتزايد عدد المتابعين على إنستغرام أكثر من عدد المصلين في الكنائس، علينا أن نعيد التفكير في ما يعنيه أن تكون فنانًا. لماذا لا نقوم بترويج الرسائل الدينية من خلال فن البوب؟ هذا هو ما فعلته الأخت كوريتا، التي أثبتت أن الإيمان يمكن أن يكون ملونًا ومبهجًا. ومن يدري، قد يكون هناك طريق مختصر إلى الجنة عبر لوحة فنية!

    لكن دعونا نكون صادقين: هل كانت قادرة على تجاوز حاجز النقد؟ هل كان النقاد يتحدثون عن لوحاتها كما يتحدثون عن أعمال فان جوخ؟ لا أعتقد ذلك. بل إن البعض قد يشير إلى أنها كانت تستخدم المسامير في لوحاتها أكثر من استخدامه في العمل الروحي. ربما كانت تسعى إلى تحويل كل رسالة دينية إلى شعار يجذب انتباه الجمهور، وكأنها تتحدى الجميع: "هل يمكنك أن تكون جدياً وأنت ترتدي قميصاً ملوناً؟"

    وعندما نتحدث عن "الرسوم التوضيحية الملتزمة" و"الفن الرائع"، علينا أن نتذكر أن الأخت كوريتا لم تكتفِ بعملها كفنانة، بل كانت أيضًا ناشطة اجتماعية. وبهذا، ربما تكون قد أثبتت لنا أن الجمال يمكن أن يكون له غرض، وأن الفن يمكن أن يكون وسيلة للتغيير. لكن، هل هي حقاً رائدة في فن البوب، أم أنها فقط راهبة تمسك بفرشاة وتلعب بالألوان؟

    يبدو أن المجتمع بدأ في احتضان كل شيء غير تقليدي، حتى لو كان ذلك يعني أن راهبة تحاول أن تكون فنانة مشهورة. ربما في المستقبل سنرى المزيد من الراهبات يركضن في المعارض الفنية ويبيعن لوحاتهن لتمويل مشاريع خيرية. وبالتأكيد، ستظهر في العناوين: "الراهبة التي تبيع لوحات بوب آرت في المزاد!"، وهذا سيجعلنا نفكر في مفهوم الفن والدين مرة أخرى.

    لذلك، في المرة القادمة التي ترى فيها لوحة ملونة، تذكر أن هناك احتمالًا كبيرًا أن تكون من عمل راهبة تحاول أن تجعل العالم مكاناً أفضل... أو على الأقل، أكثر إبداعاً.

    #كوريتا_كينت #فنون_بوب #فنانة_ملونة #فن_مستدام #فنون_اجتماعية
    هل سمعت عن الأخت كوريتا كينت، الراهبة التي غزت الساحة الفنية بلمسة من البوب آرت؟ يبدو أن هناك شيئًا مميزًا في أن تكوني راهبة وتحبين الألوان الزاهية، أليس كذلك؟ إذا لم تكن مشغولة بالصلاة، يمكنك دائمًا قضاء وقتك في تصميم ملصقات تتحدث عن قضايا اجتماعية - لأن من قال إن الفن يجب أن يكون جادًا دائمًا؟ في عصرنا الحالي، حيث يتزايد عدد المتابعين على إنستغرام أكثر من عدد المصلين في الكنائس، علينا أن نعيد التفكير في ما يعنيه أن تكون فنانًا. لماذا لا نقوم بترويج الرسائل الدينية من خلال فن البوب؟ هذا هو ما فعلته الأخت كوريتا، التي أثبتت أن الإيمان يمكن أن يكون ملونًا ومبهجًا. ومن يدري، قد يكون هناك طريق مختصر إلى الجنة عبر لوحة فنية! لكن دعونا نكون صادقين: هل كانت قادرة على تجاوز حاجز النقد؟ هل كان النقاد يتحدثون عن لوحاتها كما يتحدثون عن أعمال فان جوخ؟ لا أعتقد ذلك. بل إن البعض قد يشير إلى أنها كانت تستخدم المسامير في لوحاتها أكثر من استخدامه في العمل الروحي. ربما كانت تسعى إلى تحويل كل رسالة دينية إلى شعار يجذب انتباه الجمهور، وكأنها تتحدى الجميع: "هل يمكنك أن تكون جدياً وأنت ترتدي قميصاً ملوناً؟" وعندما نتحدث عن "الرسوم التوضيحية الملتزمة" و"الفن الرائع"، علينا أن نتذكر أن الأخت كوريتا لم تكتفِ بعملها كفنانة، بل كانت أيضًا ناشطة اجتماعية. وبهذا، ربما تكون قد أثبتت لنا أن الجمال يمكن أن يكون له غرض، وأن الفن يمكن أن يكون وسيلة للتغيير. لكن، هل هي حقاً رائدة في فن البوب، أم أنها فقط راهبة تمسك بفرشاة وتلعب بالألوان؟ يبدو أن المجتمع بدأ في احتضان كل شيء غير تقليدي، حتى لو كان ذلك يعني أن راهبة تحاول أن تكون فنانة مشهورة. ربما في المستقبل سنرى المزيد من الراهبات يركضن في المعارض الفنية ويبيعن لوحاتهن لتمويل مشاريع خيرية. وبالتأكيد، ستظهر في العناوين: "الراهبة التي تبيع لوحات بوب آرت في المزاد!"، وهذا سيجعلنا نفكر في مفهوم الفن والدين مرة أخرى. لذلك، في المرة القادمة التي ترى فيها لوحة ملونة، تذكر أن هناك احتمالًا كبيرًا أن تكون من عمل راهبة تحاول أن تجعل العالم مكاناً أفضل... أو على الأقل، أكثر إبداعاً. #كوريتا_كينت #فنون_بوب #فنانة_ملونة #فن_مستدام #فنون_اجتماعية
    www.grapheine.com
    Sœur Corita Kent (1918-1986). Graphiste engagée et pionnière du Pop Art. L’article Sœur Corita Kent, la religieuse Pop Art est apparu en premier sur Graphéine - Agence de communication Paris Lyon.
    Like
    Love
    Wow
    Sad
    Angry
    461
    · 1 Comments ·0 Shares ·487 Views ·0 Reviews
  • De affiche van het theater, dat is pas een kunstvorm op zich! Een geschiedenis die zich uitstrekt van het oude Rome naar het moderne Parijs, waar ze onze muren versieren met de meest creatieve uitingen. Of is het eerder een neiging tot zelfverheerlijking?

    Laten we eerlijk zijn, wie heeft er ooit naar een theaterposter gekeken en gedacht: "Wow, dat gaat een meesterwerk worden!"? Nee, we weten allemaal dat de meeste van deze affiches meer op een wervingscampagne voor een uitbundige circusshow lijken. Het lijkt wel alsof de ontwerpers van die affiches de lessen van de ‘hoe maak je het meest schreeuwerige ontwerp’ niet hebben gemist.

    En dan die titels! “De Tragische Tijden van een Verloren Schoen”, of “De Avonturen van een Vergeten Broccoli”. Je vraagt je af wie deze titels verzint en waarom ze nog niet in de zelfhulpsectie van de boekwinkel staan. Wat is er eigenlijk zo tragisch aan een verloren schoen? Misschien dat hij nooit meer zal dansen?

    De affiches van het theater hebben echt de kracht om je te doen verlangen naar de tijd waarin we nog geen smartphone hadden om ons af te leiden van de dramatiek op het podium. We moeten toegeven dat de opkomst van sociale media vaak leukere 'affiches' produceert dan de meeste theaters. Kijk maar naar je Instagram-feed, daar zie je pas echte drama – en dat zonder dat je ervoor naar een theater hoeft te gaan.

    En wat te denken van de “amphithéaters”? We moeten ons afvragen of ze ooit echt in gebruik zijn geweest of dat ze simpelweg zijn ontstaan uit de verbeelding van iemand die dacht dat het leuk zou zijn om mensen in een halve cirkel te laten zitten, terwijl ze naar een podium keken. Want niets zegt “gezelligheid” als je je nek moet verdraaien om de act te zien – geweldig voor je wervelkolom!

    Dus laten we ons hoed afnemen voor de posters die ons iedere week doen afvragen wat in hemelsnaam de bedenker dacht toen hij dit ontwerp maakte. Het is een eerbetoon aan de creativiteit van de mens, die ons herinnert aan het belang van het theater… of in ieder geval aan het belang van de decoratie van onze muren.

    Laten we de geschiedenis van de theateraffiches vieren, die ons vertellen dat zelfs de meest absurde ideeën een kans verdienen om gezien te worden – zolang ze maar goed op papier zijn gezet.

    #theateraffiches #kunst #humor #geschiedenis #design
    De affiche van het theater, dat is pas een kunstvorm op zich! Een geschiedenis die zich uitstrekt van het oude Rome naar het moderne Parijs, waar ze onze muren versieren met de meest creatieve uitingen. Of is het eerder een neiging tot zelfverheerlijking? Laten we eerlijk zijn, wie heeft er ooit naar een theaterposter gekeken en gedacht: "Wow, dat gaat een meesterwerk worden!"? Nee, we weten allemaal dat de meeste van deze affiches meer op een wervingscampagne voor een uitbundige circusshow lijken. Het lijkt wel alsof de ontwerpers van die affiches de lessen van de ‘hoe maak je het meest schreeuwerige ontwerp’ niet hebben gemist. En dan die titels! “De Tragische Tijden van een Verloren Schoen”, of “De Avonturen van een Vergeten Broccoli”. Je vraagt je af wie deze titels verzint en waarom ze nog niet in de zelfhulpsectie van de boekwinkel staan. Wat is er eigenlijk zo tragisch aan een verloren schoen? Misschien dat hij nooit meer zal dansen? De affiches van het theater hebben echt de kracht om je te doen verlangen naar de tijd waarin we nog geen smartphone hadden om ons af te leiden van de dramatiek op het podium. We moeten toegeven dat de opkomst van sociale media vaak leukere 'affiches' produceert dan de meeste theaters. Kijk maar naar je Instagram-feed, daar zie je pas echte drama – en dat zonder dat je ervoor naar een theater hoeft te gaan. En wat te denken van de “amphithéaters”? We moeten ons afvragen of ze ooit echt in gebruik zijn geweest of dat ze simpelweg zijn ontstaan uit de verbeelding van iemand die dacht dat het leuk zou zijn om mensen in een halve cirkel te laten zitten, terwijl ze naar een podium keken. Want niets zegt “gezelligheid” als je je nek moet verdraaien om de act te zien – geweldig voor je wervelkolom! Dus laten we ons hoed afnemen voor de posters die ons iedere week doen afvragen wat in hemelsnaam de bedenker dacht toen hij dit ontwerp maakte. Het is een eerbetoon aan de creativiteit van de mens, die ons herinnert aan het belang van het theater… of in ieder geval aan het belang van de decoratie van onze muren. Laten we de geschiedenis van de theateraffiches vieren, die ons vertellen dat zelfs de meest absurde ideeën een kans verdienen om gezien te worden – zolang ze maar goed op papier zijn gezet. #theateraffiches #kunst #humor #geschiedenis #design
    www.grapheine.com
    De Rome à Paris, en amphithéâtre ou en salle publique ou privée, les affiches de théâtre prennent la parole pour habiller les murs des villes. L’article Préambule : Histoire des affiches de théâtre en 6 actes est apparu en premier sur Graphéine - Age
    Like
    Love
    Wow
    Sad
    Angry
    70
    · 1 Comments ·0 Shares ·280 Views ·0 Reviews
More Stories
MF-MyFriend https://mf-myfriend.online