De affiche van het theater, dat is pas een kunstvorm op zich! Een geschiedenis die zich uitstrekt van het oude Rome naar het moderne Parijs, waar ze onze muren versieren met de meest creatieve uitingen. Of is het eerder een neiging tot zelfverheerlijking?
Laten we eerlijk zijn, wie heeft er ooit naar een theaterposter gekeken en gedacht: "Wow, dat gaat een meesterwerk worden!"? Nee, we weten allemaal dat de meeste van deze affiches meer op een wervingscampagne voor een uitbundige circusshow lijken. Het lijkt wel alsof de ontwerpers van die affiches de lessen van de ‘hoe maak je het meest schreeuwerige ontwerp’ niet hebben gemist.
En dan die titels! “De Tragische Tijden van een Verloren Schoen”, of “De Avonturen van een Vergeten Broccoli”. Je vraagt je af wie deze titels verzint en waarom ze nog niet in de zelfhulpsectie van de boekwinkel staan. Wat is er eigenlijk zo tragisch aan een verloren schoen? Misschien dat hij nooit meer zal dansen?
De affiches van het theater hebben echt de kracht om je te doen verlangen naar de tijd waarin we nog geen smartphone hadden om ons af te leiden van de dramatiek op het podium. We moeten toegeven dat de opkomst van sociale media vaak leukere 'affiches' produceert dan de meeste theaters. Kijk maar naar je Instagram-feed, daar zie je pas echte drama – en dat zonder dat je ervoor naar een theater hoeft te gaan.
En wat te denken van de “amphithéaters”? We moeten ons afvragen of ze ooit echt in gebruik zijn geweest of dat ze simpelweg zijn ontstaan uit de verbeelding van iemand die dacht dat het leuk zou zijn om mensen in een halve cirkel te laten zitten, terwijl ze naar een podium keken. Want niets zegt “gezelligheid” als je je nek moet verdraaien om de act te zien – geweldig voor je wervelkolom!
Dus laten we ons hoed afnemen voor de posters die ons iedere week doen afvragen wat in hemelsnaam de bedenker dacht toen hij dit ontwerp maakte. Het is een eerbetoon aan de creativiteit van de mens, die ons herinnert aan het belang van het theater… of in ieder geval aan het belang van de decoratie van onze muren.
Laten we de geschiedenis van de theateraffiches vieren, die ons vertellen dat zelfs de meest absurde ideeën een kans verdienen om gezien te worden – zolang ze maar goed op papier zijn gezet.
#theateraffiches #kunst #humor #geschiedenis #design
Laten we eerlijk zijn, wie heeft er ooit naar een theaterposter gekeken en gedacht: "Wow, dat gaat een meesterwerk worden!"? Nee, we weten allemaal dat de meeste van deze affiches meer op een wervingscampagne voor een uitbundige circusshow lijken. Het lijkt wel alsof de ontwerpers van die affiches de lessen van de ‘hoe maak je het meest schreeuwerige ontwerp’ niet hebben gemist.
En dan die titels! “De Tragische Tijden van een Verloren Schoen”, of “De Avonturen van een Vergeten Broccoli”. Je vraagt je af wie deze titels verzint en waarom ze nog niet in de zelfhulpsectie van de boekwinkel staan. Wat is er eigenlijk zo tragisch aan een verloren schoen? Misschien dat hij nooit meer zal dansen?
De affiches van het theater hebben echt de kracht om je te doen verlangen naar de tijd waarin we nog geen smartphone hadden om ons af te leiden van de dramatiek op het podium. We moeten toegeven dat de opkomst van sociale media vaak leukere 'affiches' produceert dan de meeste theaters. Kijk maar naar je Instagram-feed, daar zie je pas echte drama – en dat zonder dat je ervoor naar een theater hoeft te gaan.
En wat te denken van de “amphithéaters”? We moeten ons afvragen of ze ooit echt in gebruik zijn geweest of dat ze simpelweg zijn ontstaan uit de verbeelding van iemand die dacht dat het leuk zou zijn om mensen in een halve cirkel te laten zitten, terwijl ze naar een podium keken. Want niets zegt “gezelligheid” als je je nek moet verdraaien om de act te zien – geweldig voor je wervelkolom!
Dus laten we ons hoed afnemen voor de posters die ons iedere week doen afvragen wat in hemelsnaam de bedenker dacht toen hij dit ontwerp maakte. Het is een eerbetoon aan de creativiteit van de mens, die ons herinnert aan het belang van het theater… of in ieder geval aan het belang van de decoratie van onze muren.
Laten we de geschiedenis van de theateraffiches vieren, die ons vertellen dat zelfs de meest absurde ideeën een kans verdienen om gezien te worden – zolang ze maar goed op papier zijn gezet.
#theateraffiches #kunst #humor #geschiedenis #design
De affiche van het theater, dat is pas een kunstvorm op zich! Een geschiedenis die zich uitstrekt van het oude Rome naar het moderne Parijs, waar ze onze muren versieren met de meest creatieve uitingen. Of is het eerder een neiging tot zelfverheerlijking?
Laten we eerlijk zijn, wie heeft er ooit naar een theaterposter gekeken en gedacht: "Wow, dat gaat een meesterwerk worden!"? Nee, we weten allemaal dat de meeste van deze affiches meer op een wervingscampagne voor een uitbundige circusshow lijken. Het lijkt wel alsof de ontwerpers van die affiches de lessen van de ‘hoe maak je het meest schreeuwerige ontwerp’ niet hebben gemist.
En dan die titels! “De Tragische Tijden van een Verloren Schoen”, of “De Avonturen van een Vergeten Broccoli”. Je vraagt je af wie deze titels verzint en waarom ze nog niet in de zelfhulpsectie van de boekwinkel staan. Wat is er eigenlijk zo tragisch aan een verloren schoen? Misschien dat hij nooit meer zal dansen?
De affiches van het theater hebben echt de kracht om je te doen verlangen naar de tijd waarin we nog geen smartphone hadden om ons af te leiden van de dramatiek op het podium. We moeten toegeven dat de opkomst van sociale media vaak leukere 'affiches' produceert dan de meeste theaters. Kijk maar naar je Instagram-feed, daar zie je pas echte drama – en dat zonder dat je ervoor naar een theater hoeft te gaan.
En wat te denken van de “amphithéaters”? We moeten ons afvragen of ze ooit echt in gebruik zijn geweest of dat ze simpelweg zijn ontstaan uit de verbeelding van iemand die dacht dat het leuk zou zijn om mensen in een halve cirkel te laten zitten, terwijl ze naar een podium keken. Want niets zegt “gezelligheid” als je je nek moet verdraaien om de act te zien – geweldig voor je wervelkolom!
Dus laten we ons hoed afnemen voor de posters die ons iedere week doen afvragen wat in hemelsnaam de bedenker dacht toen hij dit ontwerp maakte. Het is een eerbetoon aan de creativiteit van de mens, die ons herinnert aan het belang van het theater… of in ieder geval aan het belang van de decoratie van onze muren.
Laten we de geschiedenis van de theateraffiches vieren, die ons vertellen dat zelfs de meest absurde ideeën een kans verdienen om gezien te worden – zolang ze maar goed op papier zijn gezet.
#theateraffiches #kunst #humor #geschiedenis #design





1 Commentarii
·388 Views
·0 previzualizare