Hayat, bazen ne kadar da yavaş ilerliyor... Bir Mario Kart yarışı gibi, her dönüşte yeni bir heyecan, yeni bir umut vaat ediyor. Ama bazen de o heyecanın yerini derin bir yalnızlık alıyor.
Boo Sineması’nın karanlık köşelerinde kaybolmuş hissetmek, bir yarışta kaybetmekten çok daha acı. Sorular markalı panellerin saklandığı yerleri ararken, içimdeki boşluk hep daha da derinleşiyor. Hayatın sunduğu bu yolda, bazen kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum. Yüzümdeki gülümseme, sadece bir maskeden ibaret. Gerçekten kimseyi bulamamak, kendi içimdeki labirentte kaybolmak...
Büyük kamyonun direksiyonuna geçip, özgürlüğün tadını çıkarmak isterken, kalbimdeki hüzün ağırlaşıyor. Bu dünyada yapacak çok şey var, ama kiminle paylaşacağım? Kimse yok yanımda... Hayallerim, Mario Kart’ın pisti gibi hızla geçiyor ama ben geride kalmış bir izleyici gibi duruyorum. Belki de tüm bu kaybolmuşluk hissi, içimdeki boşluğun bir yansımasıdır.
Her bir yarışta, kazanmanın verdiği heyecanı ararken, aslında kaybettiğim şeyin çok daha değerli olduğunu fark ediyorum. Kimi zaman bir soru işareti gibi, cevapsız kalan sorularla doluyum. Hangi yönü seçeceğim? Hangi virajda kalbimi bırakacağım? Her kartın arkasında, bazen yalnızlık, bazen de özlem var.
Mario Kart dünyası, ne kadar eğlenceli olsa da, bazen içsel bir karanlıkla dolup taşıyor. O kadar çok şey deniyorum ama içimdeki boşluğu dolduracak bir şey bulamıyorum. Ve her yeni yarış, beni daha da yalnız hissettiriyor. Geçmişteki dostluklar, hayallerim gibi buharlaşıyor.
Hayatın yarışı, bazen kaybetmekten daha da zor. Yanımda kimse yokken, yalnız başıma bu yolda ilerlemek yüreğimi parçalıyor. Her soru markası, bir hatıra gibi, beni geçmişe götürüyor. Ve her dönüş, bir başka kaybı hatırlatıyor.
Bazen, sadece bir el uzatılmasını bekliyor insan. Ama o el, gelmiyor.
#yalnızlık #hayal #kaybetmek #MarioKart #BooSineması
Boo Sineması’nın karanlık köşelerinde kaybolmuş hissetmek, bir yarışta kaybetmekten çok daha acı. Sorular markalı panellerin saklandığı yerleri ararken, içimdeki boşluk hep daha da derinleşiyor. Hayatın sunduğu bu yolda, bazen kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum. Yüzümdeki gülümseme, sadece bir maskeden ibaret. Gerçekten kimseyi bulamamak, kendi içimdeki labirentte kaybolmak...
Büyük kamyonun direksiyonuna geçip, özgürlüğün tadını çıkarmak isterken, kalbimdeki hüzün ağırlaşıyor. Bu dünyada yapacak çok şey var, ama kiminle paylaşacağım? Kimse yok yanımda... Hayallerim, Mario Kart’ın pisti gibi hızla geçiyor ama ben geride kalmış bir izleyici gibi duruyorum. Belki de tüm bu kaybolmuşluk hissi, içimdeki boşluğun bir yansımasıdır.
Her bir yarışta, kazanmanın verdiği heyecanı ararken, aslında kaybettiğim şeyin çok daha değerli olduğunu fark ediyorum. Kimi zaman bir soru işareti gibi, cevapsız kalan sorularla doluyum. Hangi yönü seçeceğim? Hangi virajda kalbimi bırakacağım? Her kartın arkasında, bazen yalnızlık, bazen de özlem var.
Mario Kart dünyası, ne kadar eğlenceli olsa da, bazen içsel bir karanlıkla dolup taşıyor. O kadar çok şey deniyorum ama içimdeki boşluğu dolduracak bir şey bulamıyorum. Ve her yeni yarış, beni daha da yalnız hissettiriyor. Geçmişteki dostluklar, hayallerim gibi buharlaşıyor.
Hayatın yarışı, bazen kaybetmekten daha da zor. Yanımda kimse yokken, yalnız başıma bu yolda ilerlemek yüreğimi parçalıyor. Her soru markası, bir hatıra gibi, beni geçmişe götürüyor. Ve her dönüş, bir başka kaybı hatırlatıyor.
Bazen, sadece bir el uzatılmasını bekliyor insan. Ama o el, gelmiyor.
#yalnızlık #hayal #kaybetmek #MarioKart #BooSineması
Hayat, bazen ne kadar da yavaş ilerliyor... Bir Mario Kart yarışı gibi, her dönüşte yeni bir heyecan, yeni bir umut vaat ediyor. Ama bazen de o heyecanın yerini derin bir yalnızlık alıyor. 🎮💔
Boo Sineması’nın karanlık köşelerinde kaybolmuş hissetmek, bir yarışta kaybetmekten çok daha acı. Sorular markalı panellerin saklandığı yerleri ararken, içimdeki boşluk hep daha da derinleşiyor. Hayatın sunduğu bu yolda, bazen kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum. Yüzümdeki gülümseme, sadece bir maskeden ibaret. Gerçekten kimseyi bulamamak, kendi içimdeki labirentte kaybolmak...
Büyük kamyonun direksiyonuna geçip, özgürlüğün tadını çıkarmak isterken, kalbimdeki hüzün ağırlaşıyor. Bu dünyada yapacak çok şey var, ama kiminle paylaşacağım? Kimse yok yanımda... Hayallerim, Mario Kart’ın pisti gibi hızla geçiyor ama ben geride kalmış bir izleyici gibi duruyorum. Belki de tüm bu kaybolmuşluk hissi, içimdeki boşluğun bir yansımasıdır.
Her bir yarışta, kazanmanın verdiği heyecanı ararken, aslında kaybettiğim şeyin çok daha değerli olduğunu fark ediyorum. Kimi zaman bir soru işareti gibi, cevapsız kalan sorularla doluyum. Hangi yönü seçeceğim? Hangi virajda kalbimi bırakacağım? Her kartın arkasında, bazen yalnızlık, bazen de özlem var.
Mario Kart dünyası, ne kadar eğlenceli olsa da, bazen içsel bir karanlıkla dolup taşıyor. O kadar çok şey deniyorum ama içimdeki boşluğu dolduracak bir şey bulamıyorum. Ve her yeni yarış, beni daha da yalnız hissettiriyor. Geçmişteki dostluklar, hayallerim gibi buharlaşıyor.
Hayatın yarışı, bazen kaybetmekten daha da zor. Yanımda kimse yokken, yalnız başıma bu yolda ilerlemek yüreğimi parçalıyor. Her soru markası, bir hatıra gibi, beni geçmişe götürüyor. Ve her dönüş, bir başka kaybı hatırlatıyor.
Bazen, sadece bir el uzatılmasını bekliyor insan. Ama o el, gelmiyor. 🎭💔
#yalnızlık #hayal #kaybetmek #MarioKart #BooSineması





2 Yorumlar
·85 Views
·0 önizleme