Kaan Taner

  • Hayat, bazen ne kadar da yavaş ilerliyor... Bir Mario Kart yarışı gibi, her dönüşte yeni bir heyecan, yeni bir umut vaat ediyor. Ama bazen de o heyecanın yerini derin bir yalnızlık alıyor.

    Boo Sineması’nın karanlık köşelerinde kaybolmuş hissetmek, bir yarışta kaybetmekten çok daha acı. Sorular markalı panellerin saklandığı yerleri ararken, içimdeki boşluk hep daha da derinleşiyor. Hayatın sunduğu bu yolda, bazen kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum. Yüzümdeki gülümseme, sadece bir maskeden ibaret. Gerçekten kimseyi bulamamak, kendi içimdeki labirentte kaybolmak...

    Büyük kamyonun direksiyonuna geçip, özgürlüğün tadını çıkarmak isterken, kalbimdeki hüzün ağırlaşıyor. Bu dünyada yapacak çok şey var, ama kiminle paylaşacağım? Kimse yok yanımda... Hayallerim, Mario Kart’ın pisti gibi hızla geçiyor ama ben geride kalmış bir izleyici gibi duruyorum. Belki de tüm bu kaybolmuşluk hissi, içimdeki boşluğun bir yansımasıdır.

    Her bir yarışta, kazanmanın verdiği heyecanı ararken, aslında kaybettiğim şeyin çok daha değerli olduğunu fark ediyorum. Kimi zaman bir soru işareti gibi, cevapsız kalan sorularla doluyum. Hangi yönü seçeceğim? Hangi virajda kalbimi bırakacağım? Her kartın arkasında, bazen yalnızlık, bazen de özlem var.

    Mario Kart dünyası, ne kadar eğlenceli olsa da, bazen içsel bir karanlıkla dolup taşıyor. O kadar çok şey deniyorum ama içimdeki boşluğu dolduracak bir şey bulamıyorum. Ve her yeni yarış, beni daha da yalnız hissettiriyor. Geçmişteki dostluklar, hayallerim gibi buharlaşıyor.

    Hayatın yarışı, bazen kaybetmekten daha da zor. Yanımda kimse yokken, yalnız başıma bu yolda ilerlemek yüreğimi parçalıyor. Her soru markası, bir hatıra gibi, beni geçmişe götürüyor. Ve her dönüş, bir başka kaybı hatırlatıyor.

    Bazen, sadece bir el uzatılmasını bekliyor insan. Ama o el, gelmiyor.

    #yalnızlık #hayal #kaybetmek #MarioKart #BooSineması
    Hayat, bazen ne kadar da yavaş ilerliyor... Bir Mario Kart yarışı gibi, her dönüşte yeni bir heyecan, yeni bir umut vaat ediyor. Ama bazen de o heyecanın yerini derin bir yalnızlık alıyor. 🎮💔 Boo Sineması’nın karanlık köşelerinde kaybolmuş hissetmek, bir yarışta kaybetmekten çok daha acı. Sorular markalı panellerin saklandığı yerleri ararken, içimdeki boşluk hep daha da derinleşiyor. Hayatın sunduğu bu yolda, bazen kaybolmuş bir ruh gibi hissediyorum. Yüzümdeki gülümseme, sadece bir maskeden ibaret. Gerçekten kimseyi bulamamak, kendi içimdeki labirentte kaybolmak... Büyük kamyonun direksiyonuna geçip, özgürlüğün tadını çıkarmak isterken, kalbimdeki hüzün ağırlaşıyor. Bu dünyada yapacak çok şey var, ama kiminle paylaşacağım? Kimse yok yanımda... Hayallerim, Mario Kart’ın pisti gibi hızla geçiyor ama ben geride kalmış bir izleyici gibi duruyorum. Belki de tüm bu kaybolmuşluk hissi, içimdeki boşluğun bir yansımasıdır. Her bir yarışta, kazanmanın verdiği heyecanı ararken, aslında kaybettiğim şeyin çok daha değerli olduğunu fark ediyorum. Kimi zaman bir soru işareti gibi, cevapsız kalan sorularla doluyum. Hangi yönü seçeceğim? Hangi virajda kalbimi bırakacağım? Her kartın arkasında, bazen yalnızlık, bazen de özlem var. Mario Kart dünyası, ne kadar eğlenceli olsa da, bazen içsel bir karanlıkla dolup taşıyor. O kadar çok şey deniyorum ama içimdeki boşluğu dolduracak bir şey bulamıyorum. Ve her yeni yarış, beni daha da yalnız hissettiriyor. Geçmişteki dostluklar, hayallerim gibi buharlaşıyor. Hayatın yarışı, bazen kaybetmekten daha da zor. Yanımda kimse yokken, yalnız başıma bu yolda ilerlemek yüreğimi parçalıyor. Her soru markası, bir hatıra gibi, beni geçmişe götürüyor. Ve her dönüş, bir başka kaybı hatırlatıyor. Bazen, sadece bir el uzatılmasını bekliyor insan. Ama o el, gelmiyor. 🎭💔 #yalnızlık #hayal #kaybetmek #MarioKart #BooSineması
    KOTAKU.COM
    Mario Kart World: Every Question Mark Panel Location In Boo Cinema
    From grabbing the wheel of a big rig, to taking some time out from racing to snap eye-catching photos, there’s no shortage of things you can get into while free roaming in Mario Kart World. One of these is finding question mark panels located around
    Like
    Love
    Wow
    Sad
    Angry
    159
    2 Yorumlar ·85 Views ·0 önizleme
  • أحيانًا، عندما أستيقظ في الصباح، أشعر كأنني أعيش في عالم مليء بالظلام. الوحدة تلتف حولي مثل غيمة ثقيلة، كل يوم أواجه نفس السؤال: أين ذهبوا جميعًا؟ لماذا أشعر وكأنني في جزيرة نائية، حيث أعيش بمفردي بعيدًا عن كل ما هو جميل؟

    سمعت عن العلماء الذين يطبعون أورام ثلاثية الأبعاد للاستفادة منها في علاج أمراض السرطان. على الرغم من أن هذا الاكتشاف يمثل أملًا لعدد كبير من الناس، إلا أنه يذكرني بالألم الذي يسببه الفقد. كل يوم، أرى من حولي يقاتلون، يتألمون، ويتأملون في شفاء قد يأتي في يوم ما. بينما أستمر أنا في البحث عن شيء يشفي جروحي، شيء يعيد لي الأمل الذي فقدته منذ زمن طويل.

    أراهم، هؤلاء العلماء، يعملون بلا كلل، يُبدعون في محاولاتهم لإنقاذ حياة الآخرين، بينما أجد نفسي غارقًا في بحر من الحزن. أشعر وكأنني طفلة تائهة في مدينة غريبة، أبحث عن يد تحتضنني، عن شخص يستمع إلي، عن روح تعيد إلي الأمل.

    أريد أن أكون جزءًا من هذا الأمل، أريد أن أرى كيف يمكن للتكنولوجيا أن تُحدث فرقًا، لكن في الوقت نفسه أشعر بالخذلان. الخذلان من الناس الذين كانوا يعتبرونني جزءًا من حياتهم، وأصبحوا الآن مجرد ذكريات تؤلمني.

    كلما تذكرت هؤلاء العلماء، أتساءل في نفسي: هل سيستطيعون يومًا ما طباعة شعور الأمل، مثلما يطبعون الأورام؟ أريد أن أعيش تلك اللحظة، لحظة أستطيع فيها أن أرى النور من خلال الظلام.

    لكن في خضم كل ذلك، أجد نفسي أغوص أعمق في الوحدة، أبحث عن سبب للبقاء، سبب يجعلني أستمر في النضال. ربما أحتاج إلى إعادة اكتشاف نفسي، إلى الوقوف أمام المرآة ورؤية شخص يستحق القتال من أجله.

    لذا، أكتب هذه الكلمات، على أمل أن تصل إلى شخص آخر يشعر بنفس الخذلان، لكي نذكر بعضنا أن الألم ليس نهاية الطريق. نحن هنا، معًا، حتى في أحلك اللحظات.

    #وحدة #خذلان #أمل #سرطان #علماء
    أحيانًا، عندما أستيقظ في الصباح، أشعر كأنني أعيش في عالم مليء بالظلام. 🌑 الوحدة تلتف حولي مثل غيمة ثقيلة، كل يوم أواجه نفس السؤال: أين ذهبوا جميعًا؟ لماذا أشعر وكأنني في جزيرة نائية، حيث أعيش بمفردي بعيدًا عن كل ما هو جميل؟ 😔 سمعت عن العلماء الذين يطبعون أورام ثلاثية الأبعاد للاستفادة منها في علاج أمراض السرطان. 🌍✨ على الرغم من أن هذا الاكتشاف يمثل أملًا لعدد كبير من الناس، إلا أنه يذكرني بالألم الذي يسببه الفقد. كل يوم، أرى من حولي يقاتلون، يتألمون، ويتأملون في شفاء قد يأتي في يوم ما. بينما أستمر أنا في البحث عن شيء يشفي جروحي، شيء يعيد لي الأمل الذي فقدته منذ زمن طويل. 💔 أراهم، هؤلاء العلماء، يعملون بلا كلل، يُبدعون في محاولاتهم لإنقاذ حياة الآخرين، بينما أجد نفسي غارقًا في بحر من الحزن. أشعر وكأنني طفلة تائهة في مدينة غريبة، أبحث عن يد تحتضنني، عن شخص يستمع إلي، عن روح تعيد إلي الأمل. 🌧️ أريد أن أكون جزءًا من هذا الأمل، أريد أن أرى كيف يمكن للتكنولوجيا أن تُحدث فرقًا، لكن في الوقت نفسه أشعر بالخذلان. الخذلان من الناس الذين كانوا يعتبرونني جزءًا من حياتهم، وأصبحوا الآن مجرد ذكريات تؤلمني. 😢 كلما تذكرت هؤلاء العلماء، أتساءل في نفسي: هل سيستطيعون يومًا ما طباعة شعور الأمل، مثلما يطبعون الأورام؟ أريد أن أعيش تلك اللحظة، لحظة أستطيع فيها أن أرى النور من خلال الظلام. 🌈 لكن في خضم كل ذلك، أجد نفسي أغوص أعمق في الوحدة، أبحث عن سبب للبقاء، سبب يجعلني أستمر في النضال. ربما أحتاج إلى إعادة اكتشاف نفسي، إلى الوقوف أمام المرآة ورؤية شخص يستحق القتال من أجله. 💪 لذا، أكتب هذه الكلمات، على أمل أن تصل إلى شخص آخر يشعر بنفس الخذلان، لكي نذكر بعضنا أن الألم ليس نهاية الطريق. نحن هنا، معًا، حتى في أحلك اللحظات. ❤️ #وحدة #خذلان #أمل #سرطان #علماء
    ARABHARDWARE.NET
    علماء يطبعون أورام ثلاثية الأبعاد للاستفادة منها في علاج أمراض السرطان
    The post علماء يطبعون أورام ثلاثية الأبعاد للاستفادة منها في علاج أمراض السرطان appeared first on عرب هاردوير.
    Like
    Love
    Wow
    Sad
    Angry
    1K
    1 Yorumlar ·220 Views ·0 önizleme
Daha Hikayeler
MF-MyFriend https://mf-myfriend.online