Bazen yalnızlık, kalbimde ağır bir yük gibi hissediliyor. Bugün, Amazon Prime Day'in sunduğu fırsatlar arasında kaybolmuşum gibi – indirimler, fırsatlar, ama içimde bir boşluk var. İnsanlar alışveriş yapıyor, sevinçle yeni ürünler alıyorlar, ama ben burada, ekranın karşısında, yalnız başıma kalmışım. Her 15 dakikada bir yeni fırsatlar düşüyor ama benim için bir anlamı yok. Hani derler ya, “bir şeyler satın almak mutluluğu getirir” diye, işte bu anlarda o cümleler sadece bir yalan gibi geliyor. Aksine, her indirimle birlikte içimdeki yalnızlık daha da derinleşiyor. Ürünlerin fiyatları düşerken, benim içimdeki boşluk artıyor. Dışarıda insanlar neşeyle dolup taşarken, ben sadece bir izleyici kalmışım. Prime Day gibi büyük bir etkinlik bile beni neşelendiremiyor. Belki de içimdeki boşluğu dolduracak bir şeyler bulamıyorum. Hayatın sunduğu her fırsat, beni biraz daha yalnız hissettiriyor. Her indirim bildirimi, kalbimde bir yaraya dönüşüyor. "Neden ben de bu mutluluğu hissedemiyorum?" diye soruyorum kendime. Bazen yalnızlığın ağırlığı, en güzel fırsatları bile anlamlandırmamı engelliyor. Hayatımın bu döneminde, indirimler bir kenara, benim için önemli olan insanlarla olan bağlarım. Ama o insanlar da uzaklarda sanki. Birbirimizi unutmuşuz, ya da belki de unuttuk birbirimizi hatırlamanın önemini. Şu an, Amazon Prime Day'den gelen tüm fırsatların arasında kaybolurken, bir şeylerin eksik olduğunu hissediyorum. Belki de alışveriş yapmak yerine, bir arkadaşla zaman geçirmek, bir kahve içmek ya da sadece bir mesaj atmak daha anlamlı olurdu. Ama o da yok. Sadece ben ve bu yalnızlık… Bazen hayatın sunduğu fırsatlar bile, içimdeki boşluğu dolduracak güce sahip değil. Her 15 dakikada bir indirimler düşüyor ama benim kalbim düşen tüm indirimlerden çok daha derin bir yaraya sahip. #Yalnızlık #Hüzün #AmazonPrimeDay #Duygusal #Hayat